Sözgelimsel: (Dokuz) Soyut

işte tam o sırada

cılız bir virgülün kömür bir noktayla sınandığı

ve

ayın karanlık yüzünden

delik deşik eskimiş yüreğinden

çaresizce utandığı

gecenin ne gece

gündüzün ne gündüz

ne de kelimenin

kelime

sayılamadığı bir sırada

döndü köşeden

sireni cırtlak ışığı parlak bir

metal polis arabası

ve bütün

soyut kavramlarımızı

götürdü bileklerinden kelepçeleyip

geçmeden yüzümüzün yarası

ne yalnız kalma telaşı

ne yalnız kalma merakı

ne tükürüklü bir hapşırık

ve sahi sen de çok yaşa

ne de çiçek koklama

becerileri

hatta durma kalk

dönüyoruz en başa

henüz boyanmış evlerin

yağlı boya kokuları

ve ağrılı bir baş döngüsü

bir savaş meydanından ödünç kaldı

kurutulmuş toprakların

oyunbozan süngüsü

merhaba hazreti isa

tanışalım mı ben çok güzel bir kadınım

yeniden doğmak için

bir kez öldük ve son kez değildi ilk kez ölümümüz

uyan isa geliyorum çok güzel bir kadınım

ben didaktik dilinim ve en doyumsuz tadınım

meryem ananın çıplak sırtı

meryem ananın çıplak sırtına doğru

süzülen saçları

-çarşamba akşamlarında terli ve ıslak-
-perşembe akşamlarında adeta bir kısrak-

galiba utanıyorum ve tanrı olmaya

kalmadı cesaretim

biliyorum ki doyuramayacağım açları

yuvarlak bir masada

ölü balıkların sonsuz açık gözleri

göz kararı limon ve bir parça yeşillik ile

okyanustan borç isteyip

dibi tuzsuz denizlerden sakınarak yüzümüzü

keman çalıyoruz

düz bir çizgide ilerletemiyoruz çünkü

dünyayı kurtaracak olan

o büyülü sözümüzü

dilimizde eskitilmiş bir şarkı

tükeniyor muhakkak tükenecek

önce kemandan özür diliyoruz

sonra

okyanuslara mektup yazıyoruz

okyanusun okuma yazması yok

bütün maviliğim senin olsun

bütün maviliğim bütün kara parçalarına inat

bütün oksijen ve hidrojen

evliliklerine

benim bütün maviliğim

küçük bir su birikintisinin

nisan güneşinde

gökyüzüyle cilveleşmesinde

saklı

bu bir tarih yanılsamasıdır

kim anlatıyor bizlere bu dersi

gerçek olmayan ölümlerin

hayli gerçek olan doğumları

bazı gerçek tanrıların

aslında hiç tanrı sayılmaması

-bilhassa mümkündür tam tersi-

gibi

uzun hasan efendi

demir yumruk piyale paşa

kadehkıran yusuf hoca

kırmızı ışıkta önce sağa bakın ve

atlayın sonra yola

belki ölürsünüz

belki gazetede haber olur

ölümünüz

ve işe yaradığını görürsünüz

çünkü uçak diye bir aletin

icat olduğundan haberdar değilsiniz

televizyonda komedi programı

seyretmek gibi bir alışkanlığınız

zaten olmadı

kağıt üzerine yazı yazmanın

büyü olup olmadığından bile

emin değilsiniz

bu yüzden kapatamazsınız

ışıkları çıkarken
tesla henüz doğmadı

ve mum ışığında büyütemez sizi odalar

unutmak diye bir spor geliştirdik

ve unutuyoruz sabah öğle akşam

günde üç öğün

çağımıza ayak uyduruyoruz

soyut bir gerçeklikle

kapanırken

enteresan sesler çıkaran kapılar